-
1 adtribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
2 adtributus
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
3 attribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
4 attributum
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
5 provincia
prōvincĭa, ae (old gen. PROVINCIAI, Inscr. Grut. 376, 6) [etym. dub.; perh. contr. for pro-noventia (cf. nuntius), the charge or government of a legate].I.A province, i. e. a territory out of Italy, acquired by the Romans (chiefly by conquest), and brought under Roman government; freq., also, to be rendered provincial administration, employment, etc.:2.Sicilia prima omnium provincia est appellata,
Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:defendo provinciam Siciliam,
id. Div. in Caecil. 2, 5:provincia Syria,
id. Fam. 15, 2, 1:Asia provincia,
id. Fl. 34, 85:provincia Gallia,
id. Font. 1, 2:praeponere, praeficere aliquem provinciae,
id. Fam. 2, 15, 4:tradere alicui provinciam,
id. ib. 3, 3, 1:in provinciam cum imperio proficisci,
id. ib. 3, 2, 1:administrare provinciam,
id. ib. 15, 4, 1:provinciam consulari imperio obtinere,
id. Fl. 34, 85; cf. id. Phil. 1, 8, 19:de provinciā decedere,
to retire from the administration of a province, id. Fam. 2, 15, 4:provinciam Lentulus deposuit,
gave up, resigned, id. Pis. 21, 50: provincia consularis, governed by a former consul (proconsul), id. Verr. 2, 1, 13, § 34:praetoria,
governed by a former prœtor, id. Phil. 1, 8, 19.—In gen., a province, division of a kingdom or empire:II.Judaea,
Vulg. 1 Esdr. 5, 8:Babylonis,
id. Dan. 2, 48.—Transf., in gen., official duty, office, business, charge, province (class.):parasitorum,
Plaut. Capt. 3, 1, 14:hanc tibi impero provinciam,
id. Mil. 4, 4, 23:abi in tuam provinciam,
id. Cas. 1, 15:duram capere provinciam,
Ter. Phorm. 1, 2, 22:sibi provinciam depoposcit, ut me in meo lectulo trucidaret,
Cic. Sull. 18, 52:qui eam provinciam susceperint, ut in balneas contruderentur,
id. Cael. 26, 63:Sicinio Volsci, Aquilio Hernici provincia evenit,
i. e. were given into his charge, were assigned to him to be subdued, Liv. 2, 40 fin.:cum ambo consules Appuliam provinciam haberent,
id. 26, 22.—In plur., Plaut. Ps. 1, 2, 15:ipsi inter se provincias partiuntur,
Hirt. B. G. 8, 35. -
6 prōvincia
prōvincia ae, f an office, duty, pursuit, charge, business, province: dura, T.: sibi provinciam depoposcit, ut me trucidaret.—A public office, appointment, charge, commission, administration, employment, command: urbana: cui classis provincia evenerat, L.: Aquilio Hernici provincia evenit, i. e. were assigned, L.: ut alteri consulum Italia bellumque cum Hannibale provincia esset, sphere of action, L.: quasi provincias atomis dare, methods of action.—Esp., the government of a territory outside of Italy by one who had served as magistrate in Rome, provincial government, territorial administration, command in the name of the Roman people: in quibus (locis) provinciam administras: numerum annorum provinciis prorogavit: provinciae rudis: provinciam deposuit, resigned: consularis, governed by an ex-consul.—A territory governed by a magistrate from Rome, province: Sicilia prima omnium provincia est appellata: provincia Syria: in provinciam cum imperio proficisci.* * *province; office; duty; command -
7 praetor
praetor ōris, m [for * praeitor; prae+1 I-], a leader, head, chief, president, chief magistrate, chief executive, commander: se praetores appellari volebant (the chief magistrates of Capua): maximus, L.: creant praetores, qui exercitui praeessent, generals, N.—In Rome, a praetor, magistrate charged with the administration of justice (first appointed B.C. 367, from the patricians; plebeians became eligible after B.C. 338; after B.C. 264 two were chosen each year, one with jurisdiction over citizens, the other over strangers): urbanus: urbis: cum praetores designati sortirentur, had their jurisdiction assigned by lot: praetor primus centuriis cunctis renunciatus, i. e. appointed first.—A propraetor, ex-praetor as governor of a province: dicto audientem fuisse se praetori.— A proconsul.* * *praetor (official elected by the Romans who served as a judge); abb. pr.
См. также в других словарях:
Province of Massa and Carrara — Province Map highlighting the location of the province of Massa and Carrara in Italy … Wikipedia
Province of Trieste — Province Map highlighting the location of the province of Trieste in Italy Country … Wikipedia
province — I noun appointment, area, assigned task, assignment, business, canton, capacity, charge, circuit, colony, compass, county, demesne, department, district, division, domain, dominion, duty, field, function, job, jurisdiction, occupation, office,… … Law dictionary
assigned task — index office, province Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Province — A province is a territorial unit, almost always an administrative division. Roman provincesThe word is attested in English since c.1330, deriving from Old French province (13th c.), which comes from the Roman word provincia , which referred to… … Wikipedia
Province of Limburg — Infobox Former Subdivision native name = Provincie Limburg Province de Limbourg conventional long name = Province of Limburg common name = Limburg subdivision = Province nation = United Kingdom of the Netherlands status text = Province of the… … Wikipedia
Province class destroyer — The Province class destroyer is the name given by naval observers for the expected replacement of the sclass|Iroquois|destroyer|1 that has served the Canadian Forces since 1972.The replacement vessels would be somewhat larger than the existing… … Wikipedia
Nisibis (East Syrian Ecclesiastical Province) — The ruins of the East Syrian church of Mar Yaʿqob in Nisibis The Nisibis region was a metropolitan province of the Church of the East between the fifth and seventeenth centuries. The province of Nisibis (Syriac: Nisibin, ܢܨܝܒܝܢ, often abb … Wikipedia
Adamawa Province — Geobox|Province name = Adamawa country = Cameroon country capital = Ngaoundéré map caption = Location of Adamawa within Cameroon coordinates type = adm1st lat d = |lat m = |lat NS = N long d = |long m = |long EW = E area = 63691 population =… … Wikipedia
Roman province — In Ancient Rome, a province (Latin, provincia , pl. provinciae ) was the basic, and until the Tetrarchy (circa 296), largest territorial and administrative unit of the empire s territorial possessions outside of the Italian peninsula. The word… … Wikipedia
Maha Sarakham Province — Maha Sarakham มหาสารคาม Province … Wikipedia